Айлүү түн. Токтогулдун короосу. Оң тарапта айманканалуу там уй. Мажрүмталдардын паанасындагы шырдак төшөлгөн середе Токтогул. Жанында Тотуя. Комуз кылы кайгылуу мунканат.
«… чыккынчылыктын жолуна түшкөн Азамат Алтайдын жийиркеничтүү иштери кыжырланууну, жек көрүү сезимин жаратууда». Советбек Байгазиев. «Тупкүрдү карай томолонуу». «Кыргызстан маданияты», 25-март 1982-жыл. «Изменник киргизского народа Кожомбердиев спустя несколько месяцев после победы советского народа над фашистской Германией сбежал на
Күн кылтылдап, уясына батып бара жатат. Ала-Тоонун чокусуна токтогон бирин-серин үлбүрөгөн ак булуттар күндүн батарда чачкан нуруна боёлуп, кызгылт тартып, дүйнөгө жаңылык киргизгендей. Учу- түбү жок туңгуюк көк да, казанбактай көмкөрүлүп, бүткүл макулукту кучагына алып, өзүнүн кечки жумшак
Билинбей кетти кабарың, Мидике кандай абалың? Бир топ жыл бирге татканбыз Бул жактын тамак-шарабын, Бир жүргөн кезди эстесем Бүркөлөт ачык кабагым. Башта бар дечи бир өлүм… Баардыгын жакшы билемин. Эргиген мөлтүр таланттан, Эл үзбөйт тура күдөрүн… Жалдырап карайм мүрзөңдү, Жайлуубу
Деңизди алаканга батырыш мүмкүн болбогондой эле бул чакан поэмада кыргыз элинин нечен ондогон кылымдардагы тарыхына саякат жасоо эмес, көз чаптырып чыгышка да мүмкүн эмес. Биз тарыхыбызды терең билбей туруп, келечекти, заманыбызды толук баалап, сүйө албайбыз. Эмесе бул поэма биринчиден, ич